تولید آلمینیوم ثانویه

تولید آلمینیوم ثانویه : به گزارش دنیای معدن ضایعات آلمینیوم و ضایعاتی که در کارخانه تولید کننده آلمینیوم به دست می آید در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. آنطور که کارشناسان اذعان می کنند از ضایعات آلمینیوم در صنعت خودرو، بیلت و در و پنجره سازی استفاده می شود.  علاوه بر آن از بازیافت این ضایعات می توان مجدداً برای تولید آلمینیوم پایه استفاده کرد. بسیاری از کشورهای جهان نیز به سمت و سوی تولید آلمینیوم از قراضه ها حرکت کرده اند ویکی از دلایل موفقیت صنایع این کشورها ، استفاده درست از قراضه هاست. به تازگی نیز شرکت ایرالکو، قدیمی ترین تولید کننده آلمینیوم در ایران اعلام نموده که تولید آلمینیوم از قراضه را آغاز خواهد کرد. این خبر خوبی برای صنعت آلمینیوم کشور به شمار می رود زیرا در صورت تحقق آن میزان تولید آلمینیوم در کشور افزایش خواهد یافت.

اهمیت قراضه در سایر کشور ها :

قراضه در ترکیه ارزش و اهمیت بسیاری دارد و تنها محدود به فولاد نمی شود . از دیگر محصولات مهمی که وابسته به قراضه های کشور های اروپایی و آمریکاست ، می توان به آلمینیوم اشاره کرد. بنابر گزارش مرکز زمین شناسی آمریکا ، بیش از 95 درصد از آلمینیوم تولیدی ترکیه از طریق قراضه ها تامین می شود. با توجه به اینکه این کشور، برنامه مفصلی برای توسعه صنایع تولید آلمینیوم خود دارد ، قراضه ها نقش مهمتری در ساخت آینده ترکیه ایفا خواهند کرد. چندی پیش ، انجمن دفاع از صادرکنندگان ترکیه ، به بررسی دلایل موفقیت این صنایع ، استفاده گسترده از قراضه ها بوده است. قراضه هایی که نه تنها از بازار داخلی این کشور بلکه از طریق واردات تامین می شوند. کشورهای اروپایی و آمریکا این مسئله را به سود خود می بینند که قراضه های خود را به دلیل هزینه پایین تر نیروی انسانی و انرژی ترکیه ، به این کشور صادر کرده و در مقابل ، محصولاتی مانند شمش فولاد و ورق آلمینیوم وارد کنند. دولت هند نیز اعلام نموده سیاست های جدیدی را در انتهای چرخه عمر محصولات معدنی در پیش میگیرد و مکانیزم های سازمانی را بر اساس نیاز های صنعت بازیافت فلزات تدوین میکند. با توجه به زمان طولانی سفارش تا دریافت تقاضا، دولت هند موافقت کرده تا یک سیاست ملی را برای بازیافت فلزات تنظیم کند.

با این حال ، برنامه های دهلی نو بسیار جامع تراست و باعث می شود هندوستان تبدیل به یک قدرت مسلم در صنعت بازیافت جهان شود. آرونا ساندارارا جان، وزیر فلزات هند چارچوب پیشنهادی دولت این کشور را برای بازیافت فلزات در سومین کنفرانس بین المللی بازیافت فلزات هند ارائه کرده است. ساندارارا جان به این موضوع اشاره کرد که الگوی رشد در هند تغییر کرده و صنعت بازیافت فلزات در قلب آن قرار دارد. اکنون معیار های گذشته مانند میزان تولید واحد های تولیدی، نشان دهنده رشد نیست بلکه این مفهوم را به این صورت می سنجد که منابع کشور تا چه حد به صورت کارآمد مورد استفاده واقع شده و درکجا، بازیافت نقش مهمی ایفا می کند. هرچند در هند ، جایگاه ضایعات فلزی بسیار فراتر از کشورهای مانند ایالات متحده آمریکا یا چین است، هنوز هم راه طولانی تا بهره وری در بازیافت ضایعات هند باقی مانده است . بالویندر کومار، وزیر معادن هند هم که در کنفرانس یاد شده به سخنرانی پرداخته است به اهمیت صنعت بازیافت فلزات در اقتصاد هند اشاره کرد. وی گفته است زمانی که اقتصاد جهانی در رکود به سر می برد و منابع معدنی فرسوده می شوند، کشور نیاز دارد که بر بازیافت متمرکز شود تا به صورت منطقی از منابع موجو د استفاده کند. وی نظر مثبت خود را درباره نیاز هند به فسخ تعرفه بر قراضه فلزات اعلام کرده و گفته است : پیشنهاد ارائه شده بسیار ارزشمند است و ارزش پیگیری های جدی را برای نهایی شدن دارد. کومار به این موضوع هم اشاره کرده که کشور های طرف قرار داد با هند از این کشور درخواست کرده اند تا تعرفه قراضه ها به صورت دوجانبه حذف شود ک این موضوع می تواند موجب رونق صنعت بازیافت این کشور شود.

استفاده در صنایع مختلف

مشاور آلمینیومی ایمیدرو یز با بیان اینکه ضایعات آلمینیوم انواع مختلفی دارد به صمت می گوید : ضایعاتی که از بدنه آلمینیومی خودرو ها به دست می آید آلیاژی هستند همچنین ضایعاتی که از کارخانه های تولید کننده آلمینیوم به دست می آید بازیافت شده و تبدیل به آلمینیوم با گرید 97 به بالاتر می شود که آلمینیوم پایه نامیده می شود. محمد آشفته آج بیشه تصریح می کند : در تعمیرگاه ها ، قطعات آلمینیومی مانند سنسور جدا شده و این ضایعات به دلیل اینکه آلیاژی هستند در صنعت بیلت ریزی و الیاژ سازی مورد استفاده قرار می گیرند. وی ادامه می دهد : ضایعات آلمینیوم با شمش آلمینیوم و فلزات دیگری ممزوج می شوند و قابلیت استفاده در صنایع مختلف را پیدا می کنند.

تولید آلمینیوم ثانویه در ایران

مجیدپور عطاپور ، مدیرعامل ایرالکو می گوید: این شرکت به زودی برای تولید آلمینیوم ثانویه ( بازیافت قراضه ) اقدام خواهد کرد. وی اظهار می کند : شرکت ایرالکو به زودی تولید آلمینیوم از قراضه را شروع خواهد کرد که حجم آن معادل کل تولید فعلی این کارخانه هدف گذاری شده است. در حال حاضر این کارخانه حدود 150 تا 200 هزار تن آلمینیوم تولید می کند اما تولید آن با قراضه به 300 هزار تن خواهد رسید. ضایعاتی که از تولید آلمینیوم به دست می آید از لحاظ کیفیتی تفاوتی با آلمینیوم پایه ندارد . وی در پاسخ به این که آیا از این ضایعات می توان در صنعت خودرو استفاده کرد ، می گوید : از این ضایعات می توان در خودرو سازی استفاده کرد اما باید توجه داشت که در صنایع مختلف معمولا از آلیاژ آنها استفاده می شود به عنوان مثال به همراه اندکی از سایر فلزات که به آن آلمینیوم آلیاژی گفنه می شود. میزان استفاده از آلمینیوم در خودروسازی هنوز جایگاهی پیدا نکرده است.

استفاده مستمر از قراضه مستلزم داشتن کشوری صنعتی و مصرفی است در حالی که کشور ما تولید کننده ضایعات آلمینیوم نیست  هر اندازه که یک کشور صنعتی باشد پس از مدتی باید ماشین آلات و لوازم قدیمی آلمینیومی را دور بریزد. به عنوان مثال کشور های آسیای میانه با ( CIS ) در زمینه قراضه فولادی پیشتاز هستند زیرا شوروی سابق کشوری صنعتی بود یا کارخانه های عراق که بر اثر جنگ تمام کارخانه نابود شده پر از ضایعات اهن است علاوه برآن در جاده سامرا به بغداد کیلومتر ها قراضه کنار جاده گذاشته شده اما اگر کشوری قدمت زیادی در زمینه ماشین آلات نداشته باشد طبیعی است که میزان قراضه اش هم کاهش پیدا می کند . وی بیان کرد : واردات قراضه مستلزم بنادر و اسکله های مجهز است ؛ ترکیه بزرگترین وارد کننده قراضه آهن در دنیاست و مجموع تولید فولاد این کشور که دو برابر ایران است از قراضه تامین می شود. این کشور دارای اسکله های فراوان و مجهزاست اما در ایران برای واردات قراضه آهن نیز با محدودیت روبرو هستیم از این رو با وجود این مشکلات واردات قراضه آلمینیوم نیز نباید به آن اضافه شود . چین تولید آلمینیوم از قراضه را به 9 میلیون تن افزایش خواهد داد که رقم خیره کننده ای در این صنعت به شمار می رود . وی مطرح می کند : برخی تحلیل گران و فعالان صنایع فولاد از جایگزینی فولاد با آلمینیوم احساس نگرانی می کنند حتی پیتر مارکوس تحلیلگر بین المللی که سال گذشته به ایران آمده بود فولاد را دشمن آلمینیوم دانسته بود. جایگزینی قطعات فولادی با آلمینیومی مستلزم کار طراحی دقیق و مهندسی است زیرا این قطعات بر یکدیگر اثرمی گذارند ؛ به گفته کارشناسان مواد نیز نه تنها 75 درصد بدنه تمام وانت های جدید تولید شده در آمریکای شمالی تا سل 2025 میلادی از آلمینیوم خواهد بود بلکه وسایل نقلیه ای که بدنه آن ب طور کامل از آلمینیوم ساخته خواهد شد از یک درصد کنونی به 18 درصد خواهد رسید. وی می افزاید : این کارشناسان در پیش بینی های خود اضافه می کنند که تا سال 2025 میلادی ، میزان مصرف آلمینیوم در صنعت خودرو در آمریکای شمالی به 10 میلیارد پوند و در جهان به 35 میلیارد پوند خواهد رسید ودر نتیجه صنعت تولید خودروهای سبک به مهمترین بازار جهانی برای صنعت آلمینیوم تبدیل خواهد شد.

سیستم مبادله ای با قدمت 100 ساله ، راه حل مناسبی برای حل مشکل بزرگ قرن بیست و یکم ارائه می دهد:

میزان استفاده از آلمینیوم در جهان در حال گسترش است امر به دلیل ویژگی های خاص این فلز است. مهمترین ویژگی این فلز ، قابلیت بازیافت و سبک وزنی آن است و اینکه موجب شده میزان تولید گازهای گلخانه ای کاهش یافته و به کمک سیستنم اقتصاد زنجیره ای( ( Circular economy از منابع حداکثری استفاده می کند. اما این فواید توسط سازمان های غیر دولتی ( NGO ) زیر سوال رفته است. این سازمان ها به پتانسیل های آلمینیوم برای تخریب محیط زیست در معادن بوکسیت و تصفیه آلومینا اشاره می کنند . در واقع کاهش گاز های تولیدی گلخانه ای ناشی از سبک وزنی آلمینیوم ، درست در مقابل استفاده از مقادیر بسیار زیاد انرژی برای ذوب بوکسیت و متعاقبا تولید فراوان گازهای گلخانه ای قرار می گیرد. در واکنش به این موضوع ، برند های مصرف کننده آلمینیوم به شکل های مختلفی به این مسئله پاسخ داده اند. تعدادی از آنها به دنبال این هستند که از آلمینیوم "بازیافت شده" بیشتر استفاده کنند تا تاثیرات مخرب تولید آلمینیوم به مقدار قابل توجهی کاهش یابد. یک برند اختصاصی که مشخص کننده محصول آلمینیومی بازیافت شده است توسط نولیس ( Novelis ) اخته شده تا تصویر متفاوتی ارائه دهد.

برند های مصرف کننده بزرگ مثل ( BMW ) نسپرزو ( Nespresso ) تتراپک ( Tetrapak )، جاگوار لندروور ( Jagvar landRover ) و... در تلاش اند تا صورت مساله تولید آلمینیوم اولیه را حل کنند . آنها در تعامل با کل زنجیره عرضه سعی می کنند تا بهترین روش تولید استاندارد را برای تمامی سازمان های زیر مجموعه آلمینیوم تعریف کنند . به همین منظور ASI یا اتحادیه نظارت بر آلمینیوم ( Aluminium Stewardship Initiative ) شکل گرفته است. این اتحادیه ها در مسیری که پیش از این توسط اتحادیه هایی مثل سوخت های زیست محیطی و الوار چوب پیموده شده ، گام برمی دارند. در این مسیر الگویی پایدار معرفی می شود که استفاده از ضایعات و مواد بازیافتی را ترویج می کند.

کلید موفقیت این الگو در اعتقاد مصرف کننده ها به این مساله است که ماده با قابلیت بازیافت (با دوام ) قطعا در این چرخه تولیدی به محصول نهایی تبدیل می شود آنها می خواهند بدانند این مواد از کجا آمده اند و اینکه محصول بر اساس اصول این الگو ساخته شود . اینجا همان جایی است که معمولاً مشکل ایجاد می شود چرا که زنجیره های عرضه کالاهای مدرن بسیار طویل هستند و شامل حمل و نقل و ذخیره سازی و عملیات تبادل می شوند. در بخش های سوخت زیست محیطی و اقلام غذایی گه این الگو به خوبی تعریف شده ، اختلاط ماده با دوام ( قابل بازیافت) و مواد دیگر کاملاً طبیعی است و شناخت تولید کننده اصلی اغلب مشکل است. مواد در حین مبادله و فرآوری قابل ردیابی است اما درجه کیفی ماده در تماس با ماده دیگری که منابع نامعلوم دارند کاهش می یابد.این مساله برا ی محصولات مصرفی یک عیب محسوب می شود مخصوصاً جایی که مشتریان می خواهد بداند که چیزی می خرند و ماده پایدار با مواد نامطلوب مخلوط نشده باشند.حال چگونه این پروسه برای صنعت آلمینیوم عمل خواهد کرد در حالی که چرخه تولید این صنعت طویل و مقیاس انجام پروسه آنفدر وسیع است که اختلاط را اجتناب پذیر می کند.

بورس صد ساله فلزات لندن ( LME )، نقشی کلیدی در زنجیره عرضه فیزیکی المینیوم ایفا می کند ( به خصوص در مواقع مازاد یا کمبود ). نقش منحصر به فرد آن به عنوان آخرین بازار در دسترس، کمکی بی بدیل به این بخش می کند . سیستم مجوز ها و برند های کنترل شده به معنای همان ضمانت است که مشتریان به دنبال آن بودند . این سیستم مجوز دهی ، به هر لات  Lot ) ) آلمینیومی یا آلیاژ آلمینیوم ذخیره شده در انبار  LME، هویت اختصاصی می دهد. یک لات معادل 25 تن آلمینیوم اولیه یا 20 تن آلیاژ آلمینیوم است .

خریدار یک لات ، دقیقا همان آلمینیومی را دریافت می کند که به شماره منسوب به آن مرتبط است. این یعنی اگر حتی مالک لات حین ذخیره سازی تغییر کند ف هویت آن محصول تغییری نمی کند. به علاوه ، تولیدات هر لات و محل تولید آن از طریق سیستم برند سازی تایید شده LME قابل شناسایی است و این یعنی می توان هویت محصول را به راحتی تا مراحل اولیه تولید ( مثل کارخانه ذوب کننده ) دنبال کرد. این سیستم LME به هر دو بخش آلمینیوم اولیه و آلیاژ آلمینیوم اعمال شده که عمدتاً از آلمینیوم بازیافت شده نشات می گیرد .

امکان تعقیب محصول آلمینیومی تا زنجیره عرضه آن به خوبی می تواند به خواسته مشتریان برای آگاهی یافتن نسبت به کیفیت محصول و حتی تولید آن از منابع با بازده انرژی بالا پاسخگو باشد. زمانی که المینیوم از طریق عملیاتی مثل اکستروژن ، نورد یا ریخته گری به قطعات نهایی یا نیمه نهایی تمام شده فرآوری می شود، این مساله به اپراتور ها بستگی دارد تا آلمینیوم اولیه یا بازیافت شده از منابع مختلف آلمینیوم را از طریق تجهیزات ردیابی کنند واطلاعاتشان درباره منبع تولید آلمینیوم استفاده شده در محصول نهایی را با LME و دیگر سیستم های مبادله ای منطبق کنند. بدین ترتیب مساله قفل ایجاد شده در صنعت آلمینیوم را باز کرده و جایگاه در آن در اقتصاد کم کربن را دوباره احیا می کند.