جداسازی ضایعات پلاستیک در محیط تر (بخش اول)

مقدمه

جداسازی ضایعات پلاستیک که از حجم گسترده ای در سراسر دنیا برخوردار هستند، در محیط تر به طرق مختلف انجام می شوند. تجهیزاتی همچون هیدروسیکلون ها برای این منظور به کارگرفته می شوند.

جداسازی ضایعات پلاستیک به روش شناوری- ته نشینی

اولین روشی که برای تفکیک ضایعات پلاستیکی در محیط تر می توان نام برد، روش شناوری – ته نشینی است. در واقع چگالی یا همان دانسیته که از مشخصات فیزیکی برای مواد مختلف به شمار می رود، فاکتور اصلی در این روش محسوب می شود و به کمک آن، عملیات جداسازی مواد مختلف بازیافتی را انجام می دهند. سیالاتی مانند آب، کلرید سدیم، کلرید روی و متانل که دارای دانسیته هایی مابین مواد پلاستیکی مختلف هستند، برای این منظور انتخاب شده و هر یک از پلاستیک ها که چگال تر باشد ته نشین و هر کدام که دانسیته کمتری نسبت به سیال داشته باشند، شناور خواهند شد.

اصولا برای جداسازی ضایعات پلاستیک از نوع پلی الفین ها با سایر نوع ها، از آب استفاده می کنند. بطری های پت و درب های آنها به این شیوه تفکیک می گردند. جهت جداسازی پلیمرهایی که جرم ویژه کمی دارند، عموماً از مخلوط آب و متانول استفاده کرده و پلیمر های سنگین تر را با سیالاتی همچون کلرید روی و کلرید سدیم جدا می نمایند.

در رابطه با این روش باید بیان کرد که به خاطر نزدیکی چگالی پلاستیک های مختلف مانند PE و PP و LDPE، محدودیت هایی ایجاد می شود که استفاده از سایر روش ها را ضروری می سازد.

جداسازی ضایعات پلاستیک به روش حلالیت انتخابی

برای جدا نمودن انواع ضایعات پلاستیکی، به کمک حلالیت پلاستیک های مختلف در حلال، می توان به صورت دقیق تر و جزئی تر، آنها را از هم جدا کرد. اساس کار در این روش اختلاف ترمودینامیکی بین شش گروه اصلی از پلیمر ها یعنی PET, PP, HDPE, PS, PVC می باشد. چهار مورد از آنها تنها با به کار گیری یک حلال اما با چهار دمای مختلف به راحتی جدا خواهند شد. ولی PVC و PET نیازمند مخلوطی از حلال هستند تا تفکیک گردند.

در این روش جداسازی، نیاز به تجهیزات آزمایشگاهی پیشرفته نبوده و با حداقل امکانات می توان به تفکیک انواع مختلف این ضایعات پرداخت. با این حال ضرورت استفاده از حلال های مختلف زمینه ساز مسائل زیست محیطی خواهد شد که به عنوان محدودیت برای این روش شناخته می شود.

جداسازی ضایعات پلاستیک به روش گریز از مرکز

نیروی گریز از مرکز نیز راهکار دیگری جهت تفکیک ضایعات مختلف پلاستیکی می باشد. در این روش جداسازی از هیدروسیکلون کمک می گیرند. کارایی بالای این روش سبب شده تا مورد توجه قرار گیرد. پلیمر هایی که از آلودگی بسیار بالا هم برخوردار هستند، به این طریق جدا می گردند.

پلیمر هایی که جرم مخصوصشان به اندازه 05/0 گرم بر سانتی متر مکعب، اختلاف دارند نیز به این طریق تفکیک خواهند شد. در واقع روشی پیشرفته تر از دو روش قبلی خواهد بود. سرعت عمل بالا از مهمترین ویژگی های این روش جداسازی و تفکیک ضایعات پلاستیکی بوده، به نحوی که در کوتاه ترین زمان ممکن صورت می گیرد. عمده ترین محدودیتی که در این روش دیده می شود، هزینه بالای آن است.

روش های جداسازی ضایعات پلاستیک
مهندس سیده فاطمه میر خلیل زاده