موبایل ها کجا دفن می شوند؟

موبایل ها کجا دفن می شوند؟ آمریکایی ها هر 22 ماه یکبار موبایل هایشان را عوض می کنند. سال 2010 حدود 150 میلیون موبایل قدیمی دور انداخته شد. آیا تا به حال کنجکاو بوده اید بدانید چه اتفاقی برای تلفن های قدیمی می افتد؟ پاسخ آن قشنگ نیست. کودکان در مناطق دورافتاده و فقیرنشین مانند اگبوگلوشی غنا، دهلی هند و گیوو چین، کوه بزرگی از وسایل الکترونیکی درست می کنند و می سوزانند تا فلزهای داخل آنها مانند سیم های مسی و رشته های طلا و نقره را جدا کنند و به کاسبان بازیافت برای فقط چند دلار بفروشند. در هند پسرهای جوان باطری های کامپیوترها را با چکش خرد میکنند تا کادمیوم بازیافت کنند. تمام دستها و پاهایشان از تکه های سمی پوشیده می شود. زن ها روزهای خود را با دولا شدن در تشت هایی از سرب داغ می گذرانند. صفحه های مدار را « میپزند » تا بتوانند نقره ها را ا ز طلا جدا کنند. سازمان صلح سبز ، شبکه جنبش بازل و ویدیوهای پخش شده در سایت یوتیوب نشان می دهند که کودکان برای جدا کردن انواع مختلف پلاستیک برای بازیافت کنندگان، دود حاصل از سوختن روکش موبایل ها را تنفس می کنند. میتوان تصور کرد که پیامد صنعت بی قاعده سلامت را در خود ندارد. در واقع، بیشتر دانشمندان موافقند که استنشاق دود، خطرات جدی به خصوص برای سلامت زنان باردار و کودکان به دنبال دارد.
تحقیقات نشان داده است که استنشاق مواد شیمیایی سمی و تماس مستقیم با مواد زائد خطرناک منجر به کاهش وزن هنگام تولد ، جهش ، ناهنجاری های مادرزادی ، عملکرد غیر طبیعی تیروئید ، افزایش سطح سرب در خون ، کاهش عملکرد ریه و اختلالات عصبی-رفتاری. علاوه بر این ، سموم زائد باعث آلودگی هوا ، خاک و آبهای زیرزمینی می شوند.

سازمان بهداشت جهانی گزارش می دهد که حتی مقدار کمی از سرب، کادمیوم و جیوه (که هر سه در ضایعات موبایل قدیمی پیدا می شوند) می توانند آسیب های عصبی برگشت ناپذیری وارد کرده و رشد بچه را تهدید کنند. ضایعات الکترونیکی کابوس سمی درحال رشد است که منحصر به مرزهای جهان سوم نیست. در ایالات متحده، اداره فدرال زندانها، چندین سال زندانی ها را با ضایعات الکترونیکی مشغول نگه میداشت که باعث ایجاد مشکلات سلامتی برای آنها شد. دولت، تولیدکنندگان و مصرف کنندگان میتوانند قدم به قدم روش های بهتری برای دور انداختن ضایعات موبایل یا ضایعات کامپیوتر پیدا کنند و از جمع شدن بیشتر ضایعات الکترونیکی و خطرات ایجادشده جلوگیری کنند. آمریکا، به طور مثال تنها کشور صنعتی است که کنوانسیون بازل  را به تصویب نرسانده است. معاهده بین المللی که صادرات یا قاچاق ضایعات الکترونیکی سمی را غیرقانونی می کند. اجرای کامل این معاهده گامی برای اتحاد جهانی و مهار مشکلات ضایعات سمی است.

مسئولیت مدیریت و دفع بر عهده تولید کننده

سال 2011 لایحه مسئولیت بازیافت الکترونیکی به کنگره آمریکا معرفی شد تا صادرات ضایعات سمی از آمریکا به کشورهایی  که عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی نیستند، غیرقانونی شود. هدف، جلوگیری از خالی کردن ضایعات الکترونیکی در کشورهای فقیر دنیا و ایجاد مشوقی برای مدیریت ضایعات امن تر است. لایحه مورد حمایت دو حزب قرار گرفت اما هیچوقت به رأی گیری گذاشته نشد. اتحادیه اروپا برای مقررات صنعتی یک مدل تهیه کرده است که زحمت دور ریز بی خطر محصول را به تولیدکننده ها برمی گرداند. دستور « بازیافت ضایعات الکتریکی و الکترونیکی » فروشندگان را ملزم میکند تا بدون هزینه، محصولات استفاده شده مشتری را برای بازیافت قبول کنند. هدف این است که تا سال 2019 ، 5 درصد ضایعات الکترونیکی به روش صحیح بازیافت شوند، همچون ژاپن که از تولیدکنندگان الکترونیک می خواهد بخش بازیافت را تأسیس کنند یا به اشخاص ثالث سفارش دهند تا انواع محصولات از کامپیوتر، موبایل و تلویزیون تا کولرها را بازیافت کنند. فشار دولت یا مشتری بر تولیدکنندگان با طراحی راه حلی برای مشکلات انقضای محصول الکترونیکی می تواند کمک فوق العاده ای باشد. بیشتر موبایل ها، برای مثال، عمدا طوری طراحی می شوند که جداسازی قطعاتشان را مشکل می کند. ایجاد تغییر در روش چسب زدن، پیچ و لحیم کردن اجزا، دور انداختن موبایل های ازکارافتاده را آسانتر می کند، بنابراین احتمال خطری که تکنیک های بازیافتی ناخالص مانند کاری که کودکان غنایی انجام می دهند، کم می شود. حرفه خدمات تلفن جایگزین هم وجود دارد که میتواند برای تولیدکنندگان، مصرف کنندگان و همه ما مفید باشند. برای مثال، تولیدکنندگان میتوانند محصولات را با خدمات بازیافت از پیش تعیین شده بفروشند یا حق اشتراکی که مثلا جایگزین موبایل های قدیمی با جدید را برای مشتریان آسان می کند. شرکت ها دستگاه های قدیمی را تحت مدل سیستم خدمات محصول بازیافت کرده و از اجزای اصلی آن دوباره استفاده می کنند. زیراکس بدون هیچ تاثیری بر فروش یا سود آنها برای دستگاه های فتوکپی از مدلی مشابه استفاده می کند.  ما باید به عنوان مشتری برای لاشه های الکترونیکی روش بهتری درخواست کنیم. اگر تولیدکنندگان و دولت از زیر کار در می روند، ما که موبایل داریم باید برای بازیافت ایمن فشار بیاوریم.

مترجم: یاسمن طاهریان - نیویورک تایمز