شریدر، دستگاهی برای فرآوری ضایعات 

مقدمه

شریدر، یکی از تجهیزات بازیافت ضایعات مختلف به ویژه فلزات است. این دستگاه عملیات خرد کردن ضایعات و تبدیل آن‌ها به قطعات کوچک تر را انجام می دهد. در واقع ضایعات فلزی به کمک شریدر، آماده هدایت به کوره ذوب می گردند. 

شریدر با توجه به نوع کاربردش با نام خردکن هم شناخته می شود. در ادامه مطلب با این دستگاه بیشتر آشنا خواهید شد. 

کاربرد دستگاه شریدر 

همان طور که در بالا اشاره شد شریدر، قراضه های فلزی و ضایعات لاستیک ها را خرد و به قطعات کوچک تبدیل می کند. به عبارتی می توان گفت شریدر جزو دستگاه های فرآوری ضایعات است.

در گذشته از قیچی های صنعتی و گیوتین برای برش ضایعات استفاده می شد. این کار به مراتب سخت تر از کار با شریدر  بود. در حال حاضر با روی کار آمدن این دستگاه، هر نوع ضایعاتی با هر ابعادی در مدت زمان کوتاهی خرد می شود. چرا که تیغه های فولادی تعبیه شده در آن، بسیار قوی هستند‌. 

انواع دستگاه شریدر 

شریدر ها انواع مختلفی دارند. سایز و ابعاد این دستگاه ها می تواند متفاوت باشد و در نتیجه کارایی هر یک از آنها متفاوت خواهد بود.‌ به طور کلی می توان شریدها را به این صورت دسته بندی می کنند:

• شریدر لاستیک
• شریدر پلاستیک
• شریدر آهن
• شریدر گالوانیزه
• شریدر مس

ویژگی دستگاه شریدر 

به رغم تفاوت در انواع شریدر، برخی ویژگی های مشترک در همه آنها وجود دارد. به عنوان مثال تمامی آنها دارای تیغه های فولادی برنده هستند. دستگاه، دارای یک ورودی و یک خروجی بوده، جنس بدنه آن ها را از آهن می سازند تا مقاومت کافی در برابر نیرو های وارده داشته باشد. 

از نظر عملکردی، سرعت بسیار بالایی دارند و می توانند ناخالصی های فلزات مانند پلاستیک را جدا کنند. 

مزایای شریدر

شریدر  جایگزین بسیار مناسبی برای گیوتین و قیچی در عملیات برش ضایعات می باشد. زیرا مکانیزه بوده و نیاز به نیروی انسانی ندارد.‌ همچنین با خرد کردن ضایعات، حجم آنها را کاهش می دهد و کمک می کند تا حمل و نقل و نگهداری آنها آسان تر شود. 

به خاطر وجود فیلتر های مخصوص در ساختار این دستگاه، آلودگی های محیط زیست هم کاهش پیدا می کند. 

ویژگی تیغه‌های فولادی شریدر 

تیغه های شریدر که کار اصلی خرد کردن ضایعات را انجام‌می دهند معمولا از فولاد های بسیار مقاوم مانند کربوره و فولاد ابزار ساخته می شوند. موادی همچون کروم، کربن، مولیبدن و همچنین فولاد های ضد سایش هم برای این‌منظور به کار می روند. 

برای افزایش عمر و استحکام این تیغه ها از دو روش کربن دهی و نیتروژن دهی استفاده می شود. در روش اول، ابتدا تیغه های شریدر در برابر  یک منبع کربن و سپس در روغن مخصوص قرار می گیرند. 

در روش نیتروژن دهی هم به کمک نیترید، سطح تیغه ها پوشانده می شود. این کار باعث نرم شدن ساختار فولاد می گردد.‌

تیغه هایی که از جنس مولیبدن و کروم هستند با این روش مقاوم می گردند. سپس نیز سطح تیغه را با استفاده از نیترید می پوشانند.