ساماندهی ضایعات آلومینیوم خودرو

ساماندهی ضایعات آلومینیوم خودرو : حجم چنین ضایعاتی زیاد و رو به رشد هستند. میانگین مصرف آلومینیوم در یک خودرو از سال 2000 تا 2025 میلادی 50 درصد افزایش می‌یابد و از 115 کیلوگرم به 235 کیلوگرم می‌رسد. تولید سالانه خودروهای سبک در جهان هم ‌اکنون به 90 میلیون دستگاه می‌رسد. با توجه به پیش‌بینی شرکت آی ‌اچ ‌اس مارکیت در کنفرانس خودروی فرانکفورت در پاییز 2017، حدود یک سوم ناوگان وسایل‌ نقلیه در جهان تا سال 2025 میلادی برقی خواهد شد. کاهش مصرف اجزای چدن آلومینیوم، برآیندی بالقوه است زیرا با وجود افزایش مصرف اکستروژن و ورق آلومینیومی در خودروهای سبک، مصرف این مواد در موتورهای چدن آلومینیومی ممکن است کاهش یابد.
دیوید روزنبلام (David Rosenblum) نایب رئیس شرکت آمریکایی فراوری ضایعات و قراضه Omni Sources می‌گوید که در کارگاه اتو استمپینگ خودرو، به مقدار 40 درصد از ورق مورد استفاده تبدیل به ضایعات و قراضه می‌شود که این مقدار در صنعت کنسرو 18 درصد است. وی می‌گوید: علاوه بر این 2 الی 3 کارخانه ورق خودرو در سال‌های 19-2018 آغاز به‌کار می‌کنند و در فاز ramping-up اغلب مقدار بیشتری ضایعات آلومینیوم حاصل از کارخانه را می‌بینیم که در هنگام رسیدن به مرحله خراش دادن ایجاد می‌شوند. البته چالش بزرگ‌تر برای بازیافت زمانی ایجاد می‌شود که وسایل نقلیه با محتوای آلومینیوم بالا (َAIV) که امروزه در خط تولید قرار می‌گیرند به انتهای عمر خود برسند. مور باور دارد که بعد از این واقعه بیشتر آلومینیوم قبل از خورد شدن، جداسازی می‌شود.

نظارت و کنترل مواد مصرفی در بدنه خودرو

درب‌ها، ورودی‌ها، حصارها؛ تمام این‌ها ارزشمند هستند. اما با وجود مواد ترکیب شده مثل شیشه، فولاد، پلاستیک و غیره و همچنین طیف گسترده آلیاژهای آلومینیوم بکاررفته در بخش خودرو، بازیافت مشکل می‌شود. اسکامانز باور دارد که AIVها سالهای زیادی در جاده‌ها تردد کردند تا عمر آنها پایان یافت. به هر حال وقتی زمان اوراق شدن AIV ها فرابرسد، تا حدی اوراق‌سازی هوشمندانه روی آنها انجام می‌شود اما بیشتر آنها صرفاً نابود می‌شوند. ما باید قادر باشیم تا هر چه بیشتر از ضایعاتی که عمر آنها پایان یافته در بدنه خودرو استفاده کنیم که این نیاز به توسعه فناوری سنسور خودکار برای جداسازی انواع اصلی آلیاژها دارد که نه تنها در خودرو بلکه در لوازم خانگی نیز یافت می‌شوند.
سیلیکون، منیزیم و مس معمولا به میزان کمتری نسبت به آلومینیوم به‌عنوان عناصر آلیاژی متداول در بدنه خودرو، پانل‌ها، ورقه، اکستروژن و قوطی‌های نوشیدنی کاربرد دارد، اما وجود این فلزات در آلیاژهای ریخته‌گری مورد استفاده در موتور، جایگاه پمپ و جعبه دنده خودرو اغلب بیشتر است. برای صنعت بازیافت که به دنبال تأمین مواد خام برای استفاده در محصولات مصرفی جدید است، نظارت و کنترل سطوح این مواد و عناصر آلیاژی دیگر اهمیت دارد.
به دلیل این‌که این آلیاژها از نظر ظاهری شبیه هستند، وجود سیستم‌های بسیار دقیق در بخش تبدیل ورقه‌های فلزی به بدنه خودرو برای جدا نگه‌ داشتن ضایعات آلیاژهای آلومینیوم مختلف، یکی از روش‌های جلوگیری از ترکیب آلیاژهایی است که نمی‌توان برای اهداف اصلی بازیافت کرد.

پیش‌بینی می‌شود که ظرفیت تولید ورق آلومینیوم برای ساخت خودرو تا سال 2025 به حدود 4 میلیون تن در جهان می‌رسد (در حال حاضر این مقدار کمتر از 2 میلیون تن است) اما کاربرد آن همچنان در طیف وسایل نقلیه گران‌قیمت است. آلومینیوم گران‌تر از ورق فولاد است و تولید آن نگرانی‌های زیست‌محیطی را بر می‌انگیزد که به‌دلیل انرژی مورد نیاز برای تولید اولیه آن و فرایند کربن است. در نتیجه تاکید زیادی بر روی کاهش هزینه‌ها و کاهش اثرات کربن وجود دارد که با افزایش مواد بازیافتی مورد استفاده در ریخته‌گری و نورد، این هدف تامین می‌شود. ابتدا هدف اینست که ضایعات تولید شده در فرایند تولید به کارآمدترین شکل ممکن مورد استفاده مجدد قرار ‌گیرد.  آلیاژهایی که به‌طور معمول در صنعت خودرو به‌کار می‌روند از گروه آلیاژهای 5xxx و6xxx هستند. جداسازی این آلیاژها تضمین می‌کند که ویژگی‌های شیمیایی کاهش پیدا نمی‌کنند و بیشترین حجم را می‌توان از ضایعات برداشت کرد. (ماهنامه تخصصی پردازش)