روش های فیزیکی و شیمیایی بازیافت ضایعات روغن 

مقدمه

در مطلب قبلی در رابطه با ضایعات روغن و مشکلات این نوع ضایعات بحث شد. در این مطلب به بررسی روش های فیزیکی و شیمیایی برای بازیافت ضایعات روغن و همچنین مقایسه‌ این روش ها خواهیم پرداخت. جهت آشنایی بیشتر آن را تا انتها دنبال نمایید.‌ 

روش های شیمیایی بازیافت ضایعات روغن 

روش‌های شیمیایی برای تصفیه ضایعات روغن از طریق استفاده از ترکیبات و فرآیندهای شیمیایی انجام می‌شوند. برخی از این روش ها عبارتند از:

تصفیه با استفاده از جاذب‌ها: در این روش، جاذب‌های خاصی مانند زئولیت‌ها، کربن فعال و سایر مواد جاذب، برای جذب آلودگی‌های موجود در ضایعات روغن استفاده می‌شوند. این جاذب‌ها می‌توانند آلاینده‌های آبی و روغنی را از محیط تصفیه کنند و ضایعات را تمیز سازند.

فرآیندهای استخراج: از فرآیندهای استخراج مانند استخراج با استفاده از حلال‌ها می‌توان برای تصفیه ضایعات روغن استفاده کرد. در این روش، حلال‌های مختلف مانند بنزین، هگزان و اتانل به عنوان حلال‌های استخراج به کار می روند تا آلودگی‌ها را از ضایعات روغن جدا کنند. سپس با تبخیر حلال، روغن تصفیه شده به دست می‌آید.

تصفیه با استفاده از فرآیندهای شیمیایی: در این روش‌ها، فرآیندهای شیمیایی نظیر اکسیداسیون، هیدروژناسیون و استریفیکاسیون مورد استفاده قرار می‌گیرند. این فرآیندها به وسیلهٔ اکسید کننده‌ها، کاتالیزورها و دیگر آلاینده‌ها را تجزیه و تصفیه می‌کنند.

تصفیه با استفاده از بیولوژی: روش‌های بیولوژیکی مانند استفاده از باکتری‌ها، آنزیم‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها برای تصفیه ضایعات روغن نیز وجود دارد. این میکروارگانیسم‌ها قادر به تجزیه آلاینده‌های روغنی هستند و به عنوان یک فرآیند طبیعی و پایدار در تصفیه استفاده می‌شوند.

باید اشاره کرد که هر روش شیمیایی برای تصفیه ضایعات روغن، نیازمند شرایط خاصی مانند دما، فشار و مواد مناسب است. همچنین، برای انجام هر روش، نیاز به تجهیزات و تخصص مناسب است. لذا، در صورت استفاده از روش‌های شیمیایی برای تصفیه ضایعات روغن، توصیه می‌شود از کارشناسان متخصص کمک گرفته شود.‌ 

روش‌های فیزیکی بازیافت ضایعات روغن 

برخی روش های فیزیکی بازیافت ضایعات روغن عبارتند از: 

فیلتراسیون: این روش با استفاده از فیلترها و غشاها، ناخالصی های بزرگتر را از ضایعات روغن جدا می‌کند. فیلتراسیون به طور معمول برای جدا سازی جامدات و آلودگی‌های بزرگ استفاده می‌شود.

سانتریفیوژ: در این روش، با استفاده از نیروی چرخشی، آلودگی‌ها را از روغن جدا می شود. سانتریفیوژ بر اساس چگالی ذرات جامد و مایع، آن‌ها را از هم جدا می‌کند.

جداسازی آب و روغن: این روش برای تمیز کردن ضایعات روغن از آب استفاده می‌شود. با استفاده از اصول فیزیکی نظیر چگالی و تفاوت خواص سطحی، آب از روغن جدا می‌شود. 

مقایسه روش های فیزیکی و شیمیایی بازیافت ضایعات روغن 

به طور کلی، روش‌های فیزیکی و شیمیایی برای تصفیه ضایعات روغن دارای تفاوت‌هایی هستند. به عنوان مثال در روش‌های شیمیایی، تغییرات شیمیایی در ضایعات روغن با استفاده از مواد شیمیایی، کاتالیزورها و فرآیندهای مختلف ایجاد می‌شود. این فرآیندها معمولاً به تغییر شکل و خواص شیمیایی آلاینده‌ها منجر می‌شوند اما در روش‌های فیزیکی، تغییرات فیزیکی در ضایعات روغن با استفاده از قوانین فیزیکی مانند فیلتراسیون، سانتریفیوژ و تفاوت چگالی ایجاد می‌شود. این روش‌ها عمدتاً بر اساس خواص فیزیکی ذرات و مایعات مختلف جداسازی انجام می گیرند.

روش‌های شیمیایی به طور عمومی قادر به حذف آلاینده‌های شیمیایی کوچک، آلاینده‌های آلی و آلاینده‌های محلول در روغن شامل اسیدها، بازها، رنگ‌ها و رزین‌ها هستند. در حالیکه روش‌های فیزیکی عموماً برای حذف آلاینده‌های ماده جامد، ذرات بزرگ و آلاینده‌های قابل جداسازی فیزیکی استفاده می‌شوند. این آلاینده‌ها می‌توانند شامل ذرات جامد، رسوبات، آب و ذرات بزرگتر باشند.

روش‌های شیمیایی نیازمند مواد شیمیایی خاص، کاتالیزورها، تجهیزات آزمایشگاهی و شرایط خاص مانند دما و فشار هستند. اما روش‌های فیزیکی معمولاً نیازمند تجهیزات فیزیکی ساده‌تر و کم‌هزینه‌تری هستند. مثلاً فیلتراسیون با استفاده از فیلترها و غشاها نیاز به تجهیزات ساده‌تری دارد و در عین حال قادر به حذف ذرات بزرگتر است. از طرف دیگر، روش‌های شیمیایی برای حذف آلاینده‌های کوچکتر و آلاینده‌های شیمیایی موثرتر بوده، اما ممکن است نیازمند شرایط و تجهیزات پیچیده‌تری باشند.

در انتخاب روش مناسب برای تصفیه ضایعات روغن، عواملی مانند نوع و غلظت آلاینده‌ها، مقدار ضایعات روغن، هزینه‌ها، تخصص مورد نیاز و امکانات موجود در دسترس باید مدنظر قرار بگیرند. گاهی برای دستیابی به نتایج بهتر، لازم است از ترکیبی از روش‌های شیمیایی و فیزیکی استفاده شود.