نرم‌ کننده های گرانول پلیمری و مزایای آنها

مقدمه

گرانول پلیمری به مواد اولیه برای تولید محصولات پلاستیک و پلیمر گفته می شود که عموما گوی شکل و کروی هستند. البته ممکن است گرانول ها حاصل بازیافت ضایعات پلاستیکی باشند و یا از اینکه از مواد اولیه پتروشیمی ها تولید شوند. نرم کننده های گرانول پلیمری در اصل نوعی افزودنی هستند که به این مواد اضافه می شوند. در ادامه در رابطه با مزایا و انواع نرم کننده های گرانول پلیمری بحث خواهیم کرد.

منظور از نرم‌ کننده های گرانول پلیمری چیست؟

نرم‌ کننده‌های گرانول پلاستیکی، افزودنی هایی هستند که به منظور نرم کردن مواد پلاستیکی در دمای بالا به کار گرفته می شوند. از نظر ظاهری، شبیه مواد روغنی بوده و نقطه جوش آنها بالا می باشد. در واقع کاربرد نرم کننده ها می تواند پلاستیک را از حالت خشک و شکنندگی خارج کند و آن را نرم و انعطاف پذیر نماید.

نرم کننده های گرانول پلاستیکی چه مزایایی دارند؟

نرم کننده های پلیمری باعث می شوند تا دمای فرآوری کاهش پیدا کند. همچنین شکل گیری آنها را آسان نموده و کمک می کنند تا قابلیت کشش بیشتری در پلاستیک ها ایجاد گردد.
به کمک این نرم کننده ها می توان چقرمگی گرانول ها را افزایش داد. از طرفی ویسکوزیته آنها در حالت مذاب را کمتر نموده و مدول پلاستیک را هم کمتر می کنند.
همان طور که در بالا نیز اشاره شد سبب منعطف شدن انواع پلیمر های سخت می شود که به نوبه خود یک مزیت بسیار مهم به شمار می رود.

انواع نرم کننده های گرانول پلیمری

نرم کننده های گرانول، انواع مختلفی دارند. در واقع با توجه به کارایی و شرایط استفاده، لازم است که تنوع در بین آنها وجود داشته باشد. انواع نرم کننده ها عبارتند از:

• نرم کننده‌ های اولیه
• نرم کننده های ثانویه
• نرم کننده های اپوکسی
• نرم کننده های فسفات
• نرم کننده های گرانول پلیمری

نرم کننده های گرانول اولیه

این نوع از نرم کننده ها که پایداری پلیمر را افزایش می دهند برای تولید PVC کاربرد فراوانی دارند. چون انحلال پذیری این نوع پلاستیک را تحمل می کنند و به خاطر دما و حرارت از بافت آن جدا نمی شوند.
گفتنی است که استفاده از این نوع نرم کننده هم مقاومت و هم انعطاف پذیری پی وی سی را بالا برده و اجازه نمی دهد به خاطر اعمال فشار بر آن، شکستگی و بریدگی رخ دهد.

نرم‌کننده های گرانول ثانویه

نوع ثانویه نرم کننده‌های گرانول، نسبت به نوع اولیه، از پایداری و مقاومت کمتری برخوردار هستند. از این رو برای آن دسته از محصولات پلیمری که نیازمند انعطاف پذیری بالا هستند به کار گرفته نمی شوند.

با این وجود چون هزینه کمتری در مقایسه با نوع اوليه دارد، سبب کاهش هزینه تولید می شود و مقرون به صرفه تر خواهد بود. به همین خاطر اگر انعطاف پی وی سی، مهم نباشد از این نوع نرم کننده استفاده می شود.

نرم‌کننده های اپوکسی

گروه سوم نرم کننده ها که عمدتا در تولید چرم مصنوعی، روکش کابل ها و فیلم های شفاف کاربرد دارد، در دماهای کمتر نیز از خاصیت انعطاف پذیری برخوردار است. چرا که میزان فراری آن بسیار کم می باشد.

نرم‌کننده های گروه فسفات

این نرم کننده در اصل، گران قیمت ترین نوع نرم کننده ها به شمار می رود. این ویژگی، کاربرد آن را هم محدود کرده و صرفا برای موارد خاص، مورد استفاده قرار می گیرد. البته سمی نیز هست. مقاومت بالا در برابر حلال ها و اثرگذاری مناسب در دماهای کم از مهم ترین ویژگی های این گروه از نرم کننده ها است.

نرم کننده گرانول پلیمری

نرم کننده گرانول پلیمری هم قيمت مناسب تری دارد و هم فراریتشان کم بوده. از خطر سمی بودن هم به دور است. کاربرد این گروه، بسیار زیاد بوده. البته سرعت انحلال آنها کم است و اگر دما کم شود، عملکرد آنها هم کم خواهد شد. اما مسئله غیر قابل انکاری که در مورد آنها وجود دارد این است که تجزیه ناپذیرند و این یک عیب برای آنها محسوب می شود.