آیا فولاد ایران به سرنوشت هند دچار می شود؟

کشور ما به رغم مشکلات و محدودیت های مختلف همچنان توانسته جایگاه دهم جهان را از نظر تولید فولاد حفظ کند. این در حالیست که فعالان این صنعت از سیاست دولت در عوارض صادراتی گله مند هستند و ابهام در این زمینه را یک چالش بزرگ عنوان می کنند.
علیرضا میرزایی، مدیر کارخانه مجتمع فولاد جنوب ضمن ابراز نگرانی در این خصوص بیان کرد: در سال ۲۰۰۹ کشو هند اقدام به وضع عوارض صادراتی در فولاد نمود و این کار سبب شد تا شوک بزرگی به این کشور وارد شود و صنعت فولاد آن را به نابودی بکشاند.
وی همچنین افزود: یکی از مهم ترین مشکلات در ایران عدم واگذاری تصمیمات عمده در حوزه‌های مختلف به کارگروه‌های تخصصی است. برای اتخاذ چنین تصمیم مهمی در صنعت، می بایست کارگروهی از بازرگانان و تولیدکنندگان فولادی تشکیل شود و جوانب مختلف آن را در نظر بگیرند.‌ کشورهایی که مشکلات مالی زیادی دارند و صنایع آنها تحت فشار است، برای محصولات نهایی فولاد مانند شمش و میلگرد عوارض صادراتی وضع نمی‌کنند. در حالی که در کشور ما عکس آن انجام می شود.
وضع عوارض صادراتی برای زنجیره پایین دست فولاد مانند سنگ آهن، کنسانتره و گندله منطقی می باشد اما برای محصول نهایی مانند شمش و میلگرد غیر قابل توجیه است.
هند با وضع عوارض صادراتی در فولاد شاهد مهاجرت فولادسازان خود به کشورهایی مختلف از جمله از آفریقا، عربستان و امارات و سرمایه گذاری آنها در کشورهای دیگر بود. در نتیجه از جایگاه دوم تولیدکننده فولاد در جهان به جایگاه دوازدهم جهان رسید.
بنابراین مسئولان باید به این مهم توجه ویژه ای داشته باشند و اجازه رخ دادن این تجربه مشابه کشور هند را ندهند.‌