نیروی کار، چالشی برای صنعت پلیمر

صنعت پلیمر در بسیاری از کشور ها به ویژه ایران، جزو صنایع مهم به شمار می رود که فرصت اشتغال بسیار زیادی را فراهم می کند. نیروی کار متخصص و نیمه متخصص از ملزومات این صنعت می باشد. اما شواهد بیانگر ایجاد چالشی در تامین این نیروی کار، در آینده است.

کارشناسان آمریکایی می گویند در سال میلادی آینده، صنعت پلیمر چند مشکل عمده دارد. اولین مشکل همان کمبود نیروی کار می باشد. عدم ثبات در زنجیره تامین، سرمایه گذاری های اجتماعی و زیست محیطی و امنیت سایبری نیز از دیگر چالش های این صنعت خواهند بود.

برای ایران هم پیش بینی می شود این مشکل در سال های آینده، به شکلی گسترده بروز نماید. سوالی که پیش می آید این است که چرا در ایران، با وجود نرخ بالای بیکاری، باید چنین مشکلی رخ دهد؟ 

دلیل این مشکل را می توان به چندین عامل نسبت داد. اولین عامل، شرایط نامطلوب شغلی برای نیروی کار ماهر است که آنها را وادار به مهاجرت به سایر کشور ها می کند. اتفاقا در کشور های همسایه نیز کمبود نیروی کار وجود دارد و آنها تمایل به جذب نیروی کار ایرانی با قیمت هایی کمتر از نرخ جهانی دارند. 

متاسفانه نیروی کار ماهر، از مقایسه دستمزد خود با درآمدهای بالای برخی مشاغل کاذب، انگیزه خود را از دست می دهد و ترجیح می دهد به دنبال مشاغل کاذب با درآمد بالا باشد. حتی گاها مشاهده می شود، کار کردن در تاکسی های اینترنتی، درآمد بیشتری از کار کردن در کارخانه ها داشته باشد و به همین خاطر، کارگران از فعالیت در کارخانه خودداری می کنند.

مسئله بعدی، استفاده از کارگران ساده به جای کارگران ماهر با صرف هزینه کمتر در این صنعت است. در کوتاه مدت، می توان شاهد رضایتمندی کارفرمایان بود اما در بلند مدت، به خاطر عدم خلاقیت و توسعه، چالشی بزرگ ایجاد خواهد شد. 

نکته بعدي این است که آموزش در حوزه صنعت ایران جایگاه پایینی دارد و آن را صرفا یک هزینه تلقی می کنند. در صورتی که آموزش، فرصتی برای رشد صنعت می باشد.