در دنیای امروز با توجه به پیشرفت وسیع و شگرفی که در حوزه ی دستگاه ها، تجهیزات و ماشین آلات کارکرده ، به وجود آمده است ؛ سهم عمده ای از سرمایه های مادی و همینطور ارزش افزوده کارخانه ها و دیگر مراکز تولیدی، بر حوزه ی بازیافت و تجهیزات فرسوده، معطوف شده است .

به همین دلیل ، از کار افتادن یا خرابی و مستهلک شدن هر یک از دستگاه های تولیدی ، ماشین آلات کارکرده، و هر نوع دستگاه دیگر در صنایع، می تواند عواقب منفی بی شماری بر تولید و همچنین تولید ارزش افزوده ی این مراکز شریانی و پر اهمیت اقتصاد ملی داشته باشد.

برای جبران این خسارت ها، راه حل های کوتاه مدت و بعضا با هزینه ی تمام شده ی زیاد ، از قبیل اضافه نمودن نیروی کار انسانی، مواد اولیه ی بیشتر و دیگر راه های کوتاه مدت ، به گونه های مختلف و مُسکن مانندی ممکن است؛ لیکن تعویض و جایگزین نمودن انواع ماشین آآلات اسقاط و کار کرده و تقریبا با راندمان بسیار پایین ، کاری زمان بر، پر هزینه و در مواردی بسیار پر هزینه و با توجه به تحریم های فعلی، در مواردی ناممکن می نماید .

به همین علت دارا بودن یک سیستم تعمیر و نگهداری خبره، در این مراکز بسیار پر اهمیت و شریان تولیدی کشور ، با بهره گیری از پرسنل بسیار با تجربه و نخبه در این بخش ، می تواند امکان تداوم موثر و بهینه را به صورت ملموسی ، در راندمان و عمر مفید این تجهیزات به وجود آورد.

نکته ی بسیار مهم و پر اهمیت دیگر این است که هر نوع تجهیزات کارکرده و اسقاطی و با راندمان بسیار پایین، می تواند زمینه ساز افزایش انواع ضایعات و همینطور آلودگی محیط کارگاه و به طور کلی محیط زیست گردد؛ که این موضوع خود مسبب ازدیاد میزان ضایعات و همچنین ناکارآمدی کلی تولید گردد . به همین دلیل دارا بودن یک سیستم موثر و نخبه تعمیر و نگهداری در کارخانجات و مراکز تولیدی را ، به صورت فزاینده ای پر اهمیت تر می نماید.

این در حالی است که درکمال تاسف، موضوع بازیافت و جایگزینی و همچنین تعمیر و نگهداری تجهیزات در این مراکز برای اقتصاد یک کشور و حتی برای افزایش راندمان و در پیامد آن کاستن از هزینه ی تولید و افزایش بهره وری و سود خالص یک شرکت و یا یک کارخانه ی تولیدی ، که به نفع خود آن مرکز می باشد، موضوعی درجه دوم و غیرضروری در جاممعه ی صنعتی کشور ما به حساب می آید، در حالی که در کشور های صنعتی این امر دقیقا در نقطه ی مقابل این باور غلط جای دارد .