عمان و عربستان، خطری برای بازار فولاد ایران 

مهرداد اکبریان، رئیس انجمن سنگ آهن ایران از تبدیل شدن دو کشور عمان و عربستان به کشورهای فولادی بزرگ در منطقه خبر داد و بیان کرد این امر می تواند خطری جدی برای بازار فولاد ایران باشد.

وی همچنین در مورد عوارض سی درصدی واردات فولاد ایران به عراق که از اواخر سال قبل وضع شده، بیان کرد: کشور ما در سال ۱۳۹۱، برنامه جامع فولاد را تهیه کرد. کشور عراق به واسطه فاصله کمی که با کشور ما داشت، جزو مناسب ترین گزینه ها برای صادرات فولاد به شمار می رفت. به این ترتیب، از پنجاه و پنج میلیون تنی که در طرح جامع فولاد برنامه ریزی شده بود، بیست میلیون تن به صادرات اختصاص داده شد که بخشی از آن به عراق بود. اما به تدریج حلقه‌های تامین زنجیره فولاد در کشور عراق، توسعه یافت و طبق پیش بینی فعالان این حوزه، بازار عراق، دائمی نبوده و با گذشت تقاضا برای محصولات پایین دستی ‌کاهش می یابد و کشورهای دیگر عموما به دنبال خرید مواد خام از کشور ما هستند.

اکبریان در ادامه افزود: در مواردی، قیمت میلگرد صادر شده به عراق پایین از قیمت شمش و حتی گاها میلگرد به صورت ضایعات به این کشور صادر می شد. این کار، اشتباه و اکنون نتیجه آن را می‌بینیم. کشور عراق با وضع عوارض، منافع خود را افزایش می دهد. چرا که با این کار، از ورود محصولات پایین دستی مشابه جلوگیری می کند و با افزایش واردات مواد اولیه، کارخانه های خود را برای افزايش تولید، تقویت می کند و اشتغالزایی را بالا می برد. اما برای ایران، یک زنگ خطر خواهد بود. هر چند این زنگ خطر تنها مربوط به کشورعراق نمی باشد، بلکه در سایر کشورهای عربی از جمله عمان و عربستان هم دیده می شود. این دو کشور در زمینه فولاد پیشرفت های زیادی داشته و به مرور می توانند فشار بیشتری به بازار فولاد ایران وارد کنند. هر چند تلاش ها در ایران در جهت رسیدن به ظرفیت تولید پنجاه و پنج میلیون تنی فولاد است، ولی باید بازار آینده آن را هم در نظر گرفت. در غیر این صورت، ممکن است تلاش ها بی ثمر باقی بماند. 

تنوع در بازارهای صادراتی و همین طور تقویت بازارهای صادراتی فعلی و حمایت دولت می تواند به برون رفت از چنین شرایطی کمک کند. از طرفی باید توجه داشت که صرفا به کشورهای همسایه، متکی نبود. چرا که بازارهای خوب و با ثباتی در بخش فولاد نیستند. همچنین موانع داخلی مانند سیاست‌های ارزی و بانکی  که منجر به کاهش قدرت رقابتی محصولات ایرانی در بازارهای جهانی می شود نیز می بایست مرتفع گردد.