ایران ضایعات

عمده ترين مشكلات صنعت قراضه كشور

عمده ترين مشكلات صنعت قراضه كشور

عمده ترين مشكلات صنعت قراضه كشور : امروزه همه فعالان صنايع فلزي و معدني به خوبي مي دانند كه قراضه چه نقش حياتي در توليد فولاد كشور دارد. اما اين رشته صنعتي علي رغم جايگاه ويژه و اهميت، خود دارای مشكلات فراواني است. نظر به اهميت موضوع در گفت وگويي با مهندس سيد حسين ساداتيان، مديرعامل شركت تعاوني آهن و قراضه و ضايعات فلزی صورت گرفته که اظهار داشتند شركت ما از سال 61 تأسيس و پس از طي فراز و نشيب های فراوان هم اينك اين تعاوني داراي 77 عضو است. اولين مشكل تعاوني، نداشتن رسته صنفی است. كشور ما داراي 118 رسته صنفي است كه جايگاه رسته بازيافتي های آهن قراضه با دارا بودن سالانه 1/5 ميليارد دلار گردش مالي، هنوز مشخص نيست. تا زماني كه كميسيون عالي نظارت وزارت بازرگاني كه ناظر بر صنوف است، يك رسته برای اين بخش مصوب نكند، اين شغل به رسميت شناخته نمي شود و كد نمي گيرد. طبق قانون نظام صنفی، هرگاه در يك كالا، تغييرات فيزيكي و يا شيميايي ايجاد شود، آن شغل توليدي محسوب مي شود. ما هم از طريق پرس كردن، تغييرات فيزيكي ايجاد مي كنيم، اما خبري از حمايت در اين زمينه وجود ندارد.

طبق برنامه ريزي های صورت گرفته تا سال 92 بايد 28 ميليون تن فولاد در كشور توليد شود، چطور ممكن است كه بدون در نظر گرفتن جايگاه واقعي صنعت ضايعات ، به اين رقم و به اين هدف دست يافت. هم اينك 40 هزار واحد فعال با حدود 400 هزار شاغل به طور مستقيم و سه ميليون نفر به طور غيرمستقيم در اين صنعت وجود دارد، يعني از نظر اشتغال زايي و كمك به بهبود محيط زيست، بسيار تأثيرگذار است، ولي از هي چگونه حمايت قانوني برخوردار نيست. نبود شناسنامه شغلي باعث عدم دفاع اعضای صنف از حقوقشان خواهد شد. ضمن آنكه دستگاه های مالياتي با تأمين اجتماعي و غيره هم به حقوقشان نمي رسند. حتي كارگران شاغل در بازيافت قراضه نمي توانند بيمه شوند ، زيرا رسته آنها شناسايي نشده است، در حالي كه شغل آنها سخت و زيان آور است و قوانين كارهای سخت بر آنها حاكم نيست. من به عنوان مديرعامل شركت تعاوني آهن و قراضه از مسوولان درخواست مي كنم كه وزارتخانه های صنايع و بازرگاني، امور مربوطه را به گردن هم نيندازند. به عبارت ديگر، وزارت بازرگاني اخذ پروانه كسب را تسهيل نمايد و وزارت صنايع هم ضوابط خودش را با دادن كارت شناسايي اعمال كند. صنعت بازيافت صنعت خطرناكي است و گاهي منجر به نقص عضو كارگران مي شود، لذا نياز به حمايت عملي دارد.

بحث ديگری كه در صنعت قراضه وجود دارد، مسأله ماليات است. در مسأله ماليات بر ارزش افزوده بايد اذعان داشت كه بخش عمده ای از فعالان اين رشته از اتباع بيگانه و عموماً افغاني هستند و آنان مالياتي نيز بابت فعاليت صورت گرفته پرداخت نمي كنند و لذا عدالت مالياتي نيز در اين بخش حاكم نيست. جالب آنكه در زمينه ماليات ارزش افزوده، امروز قراضه فروشان روسيه و اوكراين از پرداخت ماليات بر ارزش افزوده معاف شده اند و در اروپا هم معافيت قابل توجه مالياتي دارند، ولي در كشور ما ماليات ارزش افزوده اخذ مي شود و جالب تر آنكه در كتاب ضرايب مالياتي، اين رشته به رسميت شناخته شده و ضريب مالياتي آن هم تعيين گرديده است. اين صنف حتي برق با تعرفه صنعتي ندارند، چون پروانه توليدي ندارند و برق را با تعرفه تجاری مي پردازند. ماليات نوفروشان مثل فروشندگان مقاطع از 1.5 تا 4 درصد است، در حالي كه در رسته فروشندگان قراضه، 8 درصد ماليات وضع شده است و اين در حالي است كه شغل نوفروشان، سخت و زيان آور نيست. پس در شرايطي كه نوفروش آهن 1.5 تا 4 درصد ماليات مي دهد، طبيعتاً اين صنف به خاطر كمك به توليد و بازيافت و كمك به محيط زيست يا بايد معاف باشد يا كمتر از آن پرداخت كنند. بحث ديگري كه در اين صنف بايد مورد تجزيه و تحليل قرار گيرد، بحث مربوط به سازمان بازيافت شهرداری ها است. اين سازمان چند سالي است كه بر خلاف سياست های خصوصي سازی، شروع به جمع آوری قراضه كرده و عملاً به رقيبي جدي براي جمع كنندگان قراضه تبديل شده است. ضمن آنكه با مزاحمت های خود به خودروهای جمع آوري كننده قراضه، عملاً از فعاليت آنها جلوگيري كرده و با دريافت وجهي به شكل كاملاً غيرقانوني مزاحمت های زيادي ايجاد مي كند. در حالي كه اين عمل با اصل 44 قانون اساسي مغاير است. لذا ما از مسوولان شهرداري ها درخواست مي كنيم كه به اين موضوع رسيدگي كنند.

موضوع ديگري كه مي تواند در بخش قراضه بسيار كارساز شود، بحث نبود نمايندگاني از صنف قراضه در تصميم گيري های انجمن توليدكنندگان فولاد و يا وزارت صنايع و معادن است. در حال حاضر، در كشور استاندارد ملي برای آهن قراضه وجود دارد، ولي هيچكس بر اساس آن كار نمي كند. الان خريداران قراضه، قراضه را كنترل كيفي مي كنند، در حالي كه بايد يك مركزي براي كنترل قراضه با حضور نمايندگان سازمان های مسوول باشد. نبود اينگونه تشکل ها و نبود نماينده قراضه فروشان در تصميم گيري ها باعث شده تا برعكس همه كالاها، تناژ بالا گرانتر از تناژ پايين باشد. بنابراين ما معتقديم كه زماني مشكلات حل مي شود كه مصرف كنندگان و توليدكنندگان قراضه در كنار هم مشكلات را بررسي و حل كنند.

نظرات کاربران :

در حال پردازش ...
صرف نظر از پاسخ دهی (ارسال پاسخ برای نظر )
  • ۲۸ اردیبهشت ۹۸
    امیر امینی :
    با سلام مطالب بسیار عالی و ضروری به نظر می‌رسد انشا الاه با یاری خداوند مسوولان یه مقدار توجه بیشتری نسبت به این شغل و فعالان این شغل داشته باشند با توجه که به صراحت می‌توان عنوان کرد بالاترین افراد شاغل در این عرصه می باشند و اشتغال زایی بسیار بالای دارد
    پاسخ
  • ۲۸ اردیبهشت ۹۸
    امیر امینی :
    با تشکر از شما مطالب بسیار بجا و به موقع بوده و به امید آن روز که مسوولان توجه بیشتری نسبت به این قشر زحمت کش بکنند
    پاسخ