تخریب کشتی های فرسوده ؛ راهی پر سود برای تولید فولاد
تخریب کشتی های فرسوده ؛ راهی پر سود برای تولید فولاد : تعداد کشتیهای تجاری فروخته شده به عنوان ضایعات پس از افزایش شدید ناشی از رکود مالی سال 2008 به تدریج رو به کاهش گذاشته است. پس از بحران جهانی، میزان حمل و نقل کاهش یافت و این امر صاحبان کشتیها را بر آن داشت تا کشتیهایی را که دیگر برای آنها سودآوری ندارند از رده خارج کنند. بنا به گزارش موسسه ( Allied Shipping Research Allied Shipbroking) در سال 2011 در مجموع 1932 کشتی فرسوده تجاری به عنوان ضایعات فروخته شد. جدیدترین گزارش سالانه این موسسه که در اوایل سال جاری منتشر شد حاکی از آن است که در سال 2016 تعداد 1042 کشتی به عنوان ضایعات از رده خارج شد اما جالب اینکه تناژ وزن خالص آنها تقریباً به همان میزان کل پنج سال گذشته بوده است. در سال 2013 کشتیهای باربری کانتینری 11/42 درصد کشتیهایی را به خود اختصاص داد که برای مصرف ضایعات در نظر گرفته شدند. این رقم در سال های اخیر به 8-7 درصد کاهش یافته است اما در سال گذشته به طور ناگهانی به میزان 18/43 درصد افزایش یافت.
کشتی شکنی فرایندی است برای از بین بردن ساختار کشتی برای اسقاط، این شامل طیف گسترده ای از فعالیت ها است ، از حذف همه چرخ دنده ها و تجهیزات گرفته تا قطع و بازیافت زیرساخت های کشتی. کشتی شکنی به دلیل پیچیدگی های ساختار کشتی ها و بسیاری از مسائل زیست محیطی ، ایمنی و بهداشتی ، فرایند چالش برانگیزی است. در حالی که اسقاط کشتی در اسکله های خشک کشورهای صنعتی انجام می شود.
شکستن کشتی های قدیمی یا مازاد به جای استفاده از آنها به عنوان ریف مصنوعی ، بازیافت فولاد و سایر قطعات کشتی را با هزینه بسیار کمتری نسبت به واردات و فرآوری سنگ آهن امکان پذیر می کند و همچنین انرژی کمتری مورد نیاز است.
کشتی شکن یکی از خطرناکترین مشاغل است. این در دهه گذشته به دلیل دستمزد پایین و رعایت سطح پایین تر استانداردهای بین المللی در زمینه ایمنی ، بهداشت و شرایط نامناسب کار و محیط زیست ، در چند کشور در حال توسعه آسیایی هند ، بنگلادش ، چین ، پاکستان و ترکیه متمرکز شده است.
با تشخیص کشتی شکنی به عنوان یک منبع بالقوه مواد اولیه برای کارخانه های نورد مجدد در اوایل دهه 80 ، واردات کشتی برای شکستن سرعت گرفت. قبل از سال 1979 فعالیت کشتی شکنی در هند محدود به شکستن بارها ، کشتی های کوچک و کشتی های مصدوم بود. این مرکز در دو بندر مهم بمبئی و کلکته متمرکز شده بود. هر ساله 600 700 کشتی دریایی برای اسقاط به سواحل بکر آسیا آورده می شود.
شکست و عدم موفقیت شرکت کشتیرانی هانجین (Hanjin)
شرکت هانجین در زمان اعلام ورشکستگی دارای ارزش محموله دریایی معادل 14 میلیارد دلار بود که در 141 کشتی که شامل 98 کشتی باربری کانتینری بود، بلااستفاده رها شده بود. چهار مورد از کشتیهای کوچکتر با ظرفیت در مجموع 15 هزار TEU به تازگی تخریب و به ضایعات تبدیل شدهاند. گزارش شده که از تعداد باقیمانده کشتیها، 31 مورد با سایر کشتیهای حامل در حال استفاده و بهرهبرداری است که در مجموع 63 کشتی با مجموع ظرفیت 461 هزار TEU بلا استفاده رها شده اند. به نظر این احتمال وجود دارد که تعداد بیشتری از این کشتیها برای تبدیل شدن به ضایعات فروخته شوند تا شرکت هانجین بتواند بدهی ناشی از ورشکستگی خود را پرداخت کند.
تخریب و تبدیل به ضایعات سالانه کشتیها
مکانهای تخریب کشتیها
به دلیل تعداد زیاد کشتیهایی که قرار است طی سالهای اخیر به ضایعات تبدیل شوند، شرکتهای تخریب کننده کشتی آمریکای شمالی و اروپا که قرار است این کشتیها را تخریب کنند از ظرفیت کافی برای انجام این کار در مورد تمام این تعداد کشتی برخوردار نیستند.
40 درصد تمام کشتیهایی که به پایان عمر مفید خود رسیدهاند و برای تخریب در اسکلههای آسیای جنوبی متوقف شدهاند تحت پرچمهای مصلحتی ثبت شده در لیست سیاه یا خاکستری تفاهمنامههای پاریس و توکیو وارد این منطقه شدهاند، و در نتیجه این امکان را برای صاحبان این کشتیها فراهم میکند تا مقررات اتحادیه اروپا را نادیده بگیرند.
بنگلادش، هند و پاکستان رایجترین مکانهای تخریب کشتیها در منطقه آسیایجنوبی محسوب میشوند.
مکان تخریب و تبدیل به ضایعات کشتیها در سال 2016
بانک جهانی در گزارش سال 2010 خود در رابطه با صنعت تخریب و بازیافت کشتی بنگلادش و پاکستان که در سال 2011 منتشر شد گزارش کرده که تخریب کشتی عامل کمکی مهم و قابل توجهی به مواد خام صنعت فولاد کشورهای این منطقه است و در نواحی که تخریب کشتی در آن صورت میگیرد باعث ایجاد فرصتهای شغلی میشود.
"محوطههای تخریبکشتی در روستای ساحلی Gadani در جنوب بنگلادش، هند، [حدود 40 کیلومتری غرب کراچی] بزرگترین صنعت ایالت بلوچستان در کشور پاکستان محسوب میشود که حدوداً برای هر یک نفر از 5 نفر شغل ایجاد میکند."
نظرات کاربران :